پيش از اين که پيام ما در طول صحبت کردن منتقل شود، اولين چيزي که اين بين مبادله ميشود صدايي است که توسط مولکولهاي هوا جا به جا ميشود و به گوش شنونده ميرسد. صدا تنها ابزار سخنران در طول سخنراني است و تمام گزينههاي جانبي نظير ابزارهاي پشتيبان در طول سخنراني تا زماني که صدا به خوبي منتقل نشود بيهوده خواهند بود. از اين رو افزايش بلندي و کيفيت صدا در طول سخنراني به عنوان يک اصل مهم مطرح ميشود که سخنران و تمام افراد دخيل در سخنراني بايد تلاش خود را براي بهبود اين موضوع به کار ببرند.
احتمالا اولين گزينهاي که براي بهبود کيفيت صدا به ذهنتان برسد تقويت حنجره براي داشتن صدايي رساتر باشد. شايد گزينه بعدي گرم کردن صدا براي شروع سخنراني باشد که به سخنران کمک ميکند از حداکثر ظرفيت صوتي خود براي شروع سخنراني استفاده کند. در حين حال ميتوان با تکنيکهاي تنفس صحيح در سخنراني و تنظيم نفسها، بلندي و کيفيت صدا را تا حد زيادي متعادل کرد.
پايين بودن صداي سخنران مشکلي نيست که راه حلي نداشته باشد و ميتوان با استفاده از سيستمهاي تقويتکننده صوتي ميکروفون اين عيوب را پنهان کرد؛ اما ميتوان در اين مسير استراتژيهايي براي افزايش بلندي و کيفيت صدا به کار گرفت تا سخنران بتواند حتي بدون ميکروفون شنيده شود.
هميشه شنيده نشدن صداي سخنران يا افت کيفيت صداي او ناشي از قواي صوتي وي نيست. هزاران عامل داخل سالن سخنراني و عوامل خارجي دست به دست هم ميدهند تا تمرکز شما و مخاطب بر هم زده شود.
هر گونه صوتي که در اطرافتان شنيده ميشود آزاردهنده است. از اصوات واضح و بلند تا اصواتي که خيلي ناملموس روي اعصباتان راه ميروند!
اين آلودگي صوتي را از راههاي زير به حداقل برسانيد:
فيزيک صوت خيلي ساده است. فاصله با فرکانس صوتي که به گوش مخاطب ميرسد نسبت عکس دارد.
چنان چه که در اهميت تن صدا در بحث انتقال پيام در سخنراني گفته شد نزديکتر شدن به مخاطبان از هر نظر تاثيرگذاري روي آنها را بيشتر ميکند. براي اين کاهش فاصله دو راه وجود دارد: